Celem stosowania odmian i różnych form gry w piłkę siatkową jest wykształcenie typowych dla dyscypliny zachowań poprzez wspomaganie rozwoju psychomotorycznego, tak aby przejście, w etapie późniejszym, do wyczynowej siatkówki przebiegało łagodnie i bez problemów. Gry i zabawy z piłką stanowią ważne podstawy do poznawania gier sportowych. Dlatego też na początku zaczynamy proces kształtowania postaw tak aby dziecko dobrze się bawiło i czuło się bezpiecznie.
Joanna Antoszewska Kurs Instruktora Siatkówki AWF 2005 r.
W grach i zabawach kształcimy podejmowanie decyzji, przewidywanie, uwagę szeroką zewnętrzną, orientację w przestrzeni, podzielność uwagi, kulturę zachowania się na boisku.
Etap szkolenia wstępnego rozpoczynamy od gier i zabaw ruchowych, które kształtują przede wszystkim postawy w aspekcie: -dbałości o zdrowie; -higieny; -prospołecznym Ważne jest aby w etapie szkolenia wstępnego kłaść nacisk na: · wychowanie · współzabawę, współzawodniczenie, współdziałanie · nauczanie MINISIATKÓWKA to wg Seweryniaka gra w piłkę siatkową dla dzieci w wieku 7-12 lat, rozgrywana w zespołach dwu-, trzy-, czteroosobowych, na zmniejszonym boisku, mniejszą piłką i z wybranymi przepisami dostosowanymi do możliwości dzieci. Uzupełnia ona cały wachlarz gier i zabaw, w których biorą udział dzieci w danym etapie rozwojowym. Uczestniczenie w grze powinno być przede wszystkim przyjemnością i radością oraz zachętą dla dzieci do zainteresowania się dyscypliną. W pierwszym roku szkolenia powinniśmy stosować różnego rodzaju ćwiczenia w zakresie techniki, motoryki i taktyki gry wykorzystując różne odmiany i formy gier w piłkę siatkową. I W zakresie taktyki gry zastosujemy formy gier: gry uproszczone ( dowolnie uproszczone przepisy), gry małe ( dowolna ilość grających, małe pole, dostosowana wysokość siatki, dowolne przepisy) 1. gra pojedyncza – zawodnicy grają jeden na jeden na boisku o wymiarach 3x6 m. na jedno odbicie sposobem górnym oburącz, do dwóch wygranych partii. 2. gra pojedyncza – zawodnicy grają na boisku o wymiarach 4,5x9 gra na dwa lub trzy dowolne odbicia. 3. Single balonami – grający 1x1 przebijają dwa balony ponad siatką odbiciem jednorącz lub oburącz. Błędem jest upadek balonu na podłogę własnego boiska lub poza nim. 4. Deble – gra 2x2, boisko 4,5x9m. Gra na trzy odbicia pierwsze oburącz górne lub dolne, drugie oburącz górne i trzecie oburącz górne w formie przebicia na stronę przeciwnika. 5. Deble jw. gra na trzy odbicia trzecie przebicie na stronę przeciwnika tylko za pole ataku.
II W zakresie motoryki zastosujemy różne gry i zabawy oraz formy gier uproszczonych 1. gry i zabawy przygotowawcze: - zabawy bieżne np. sztafety - gry i zabawy skoczne np. wyścigi - gry rzutne - gry o charakterze siłowym np. przeciąganie w parach, liny itp. Poprzez te gry i zabawy kształtujemy u dziecka ogólną sprawność fizyczną i ruchową, wyrabiamy dyscyplinę wewnętrznego i zbiorowego współdziałania i współzawodnictwa.
Wprowadzają one przyjemny nastrój wśród ćwiczących, pobudzają aktywność i zainteresowanie. 2. tenis siatkarski - grający 1x1, 2x2 na boisku o określonych wymiarach np. 3x5 m. Odbicie piłki po koźle przez ławeczkę gimnastyczną. Błędem jest skierowanie piłki na aut lub podwójne odbicie. 3. gra – ustawienie w dwójkach przez siatkę, rzut piłki do partnera dobiegnięcie do siatki i powrót; lub odbicie piłki do partnera po odbiciu siad prosty i wstanie do kolejnego odbicia Błędem jest gdy ćwiczący nie zdąży wstać i odbić lub złapać piłki.
III W zakresie techniki gry zastosujemy następujące ćwiczenia i formy gier- fragmentów gier ( ćwiczenia odzwierciedlające wycinki gry właściwej czyli walki z przeciwnikiem ) 1. poruszanie się krokiem zwykłym i biegowym w przód i w tył 2. uderzenia piłki w dal na odległość 6 i 9 m. prawą i lewą ręką 3. uderzenia w dal piłki przez siatkę prawą i lewą ręką 4. odbicie oburącz górne w przód do partnera lub jedno odbicie nad sobą, drugie w przód 5. nauczanie wyskoku bez piłki z rozbiegu po odbiciu się obunóż 6. gra 1x1 z udziałem czterech zawodników; na każdej połowie boiska stoi po dwóch zawodników jeden za drugimi po każdym odbiciu zmieniają się miejscami; punkt zdobywa się gdy piłka upadnie na boisko przeciwnika 7. gra 1x1 dwaj zawodnicy odbijają do siebie piłkę przez siatkę zwycięża para która wykona najdłuższą serię przebić w określonym czasie. Błędem jest stosowanie innych technik odbicia 8. gra 3x3; piłka musi być dotknięta trzy razy, gdy gra zostaje przerwana zawodnicy przesuwają się o jedną pozycję. Zwycięża ta szóstka, która osiągnie największą liczbę przebić przez siatkę lub popełni jak najmniej błędów, w określonym czasie. W drugim roku szkolenia realizujemy dalsze nauczanie techniki gry: poruszanie się po boisku, odbicia piłki, wystawianie, przyjęcie zagrywki, postawa obrony pola, rozpoczynamy naukę zbicia piłki i asekuracji. W zakresie taktyki gry zastosujemy formy gier - gry uproszczone i gry małe. 1. gra 1x1 boisko 3 x 3 m 2. gra 2x2 boisko 3,5 x 4,5 m. siatka 2m 3. gra 3x3 boisko 4,5 x 7 m. siatka 2,10 i 2,15 m. gra na trzy odbicia, zagrywka górna lub dolna Gra dwójkami jest pierwszym krokiem w nauczaniu umiejętności współdziałania zespołowego. Na poziomie klas V i VI wprowadza się grę trójkami. W miarę opanowania nowych elementów techniki gry powinny być wprowadzane coraz to inne, bardziej złożone rodzaje małych gier. Zasady gier dostosowuje się każdorazowo do aktualnego stanu rozwoju fizycznego dzieci i stopnia opanowania techniki. W trosce o zachowanie ciągłości gry, o jej ciekawy przebieg, jest rzeczą ważną ustalenie przed grą do ilu punktów w secie gra będzie się toczyć lub określić czas gry. Praktykuje się grę do 5 punktów lub na czas 3 minut. Później gra toczy się np. do 10 – 15 punktów lub 5 – 10 – 15 minut. Ten krótki czas ma duże znaczenie dla kształtowania określonych cech psychicznych dzieci. Gra powinna być wyzwaniem dla wszystkich jej uczestników. Formy organizacyjne tych gier nie powinny się powtarzać zbyt często. W rozgrywkach turniejowych preferowany jest system ,,każdy z każdym’’ Wszystkie mecze powinny mieć oprawę właściwą zawodom siatkówki. Rozpoczęcie każdego meczu powinno poprzedzać przywitanie drużyn i podobnie na zakończenie meczu.
Ważnym elementem wychowania jest podsumowanie zakończonych gier, ustalenie kolejności zajętych miejsc, ogłoszenie wyników. Dzieci i młodzież oczekują uznania i oceny dlatego też nie powinno się dopuszczać do gry nie licząc punktów. Gra taka pozbawiona jest głębszych wartości szkoleniowych.
Praca z dziećmi w szkole podstawowej przypada na fazę ich rozwoju zwaną ,,złotym wiekiem’’ Ten czas można wykorzystać do kształtowania motoryki i nauczania minisiatkówki. W okresie obok zwiększonej wydolności organizmu następuje względne zrównoważenie emocjonalne i proporcjonalny rozwój procesów poznawczych. Ruchy dziecka są świadome, oszczędne, szybkie i w miarę silne, połączone z poczuciem rytmu. Wpływa to na ogólną koordynację ruchów. W efekcie dziecko szybko opanowuje skomplikowane formy ruchowe, a jego sprawność pozostaje na stosunkowo wysokim poziomie. Pamiętając o tym, że dzieci znajdują się w okresie swoistej doskonałości motorycznej ( ogólne wzmocnienie aparatu kostno-więzadłowego i usprawnienie funkcji oddychania i krążenia) nie zapominajmy o ich najistotniejszych potrzebach. Oddziałujmy na dziecko wychowując je i kształtując system wartości. Wpajajmy normy i zasady postępowania w grupie sportowej kształtując właściwe nawyki higieniczne związane z aktywnością sportową ( zmienny strój sportowy, higiena osobista po zajęciach sportowych, higiena otoczenia, odpowiednie odżywianie się, sen itp.). Współzawodnictwo przygotowuje dziecko do pełnienia różnych funkcji społecznych w przyszłym życiu. Kształtujemy postawę sukcesu bez pychy i przegranej, bez kompleksów. Kształtujemy też życzliwość wobec wygranych i przegranych.
|